3-latek nie chce jeść – jak sobie radzić

Tagi:

Twoje dziecko prawdopodobnie rozpoczęło już swoją przygodę z przedszkolem lub zrobi to wkrótce. Nowe środowisko i kontakt z innymi dziećmi niewątpliwie mogą mieć wpływ na sposób żywienia malucha. Dowiedz się, jak wspierać 3-latka niejadka w nowej rzeczywistości.

Z roku na rok Twoja pociecha staje się coraz bardziej samodzielna i zdobywa nowe umiejętności. Nie inaczej jest w kwestii jedzenia. W tym wieku dziecko jest już na tyle duże, że potrafi pić samodzielnie z kubka, raczej nie rozlewając płynu, pije przez słomkę i je zupę łyżką, trzymając ją pełną garścią. Rzadko już, i najczęściej, zmęczone prosi o pomoc w jedzeniu. Mimo że potrafi tak wiele, możesz obawiać się, czy będzie jadło w przedszkolu, zwłaszcza kiedy zdarza się, że unika jedzenia w domu. Obawa ta pojawia się także wtedy, kiedy dziecko je ładnie, ponieważ słyszy się, że wiele maluchów wraz z pójściem do przedszkola zaczyna odmawiać jedzenia. Poniżej znajdziesz kilka rad, jak wspierać niejadka trzylatka.

Przeglądaj regularnie jadłospis w przedszkolu i pytaj, jak Twój maluszek reaguje na różne potrawy.

Czy je zjada czy odmawia jedzenia jakiś składników? Możesz też podpytać dziecko, ale delikatnie tak, aby pytania o jedzenie nie stały się dla niego stresujące.

Oswajaj dziecko z potrawami serwowanymi w przedszkolu.

Spróbuj podawać w domu składniki, z którymi dziecko ma problem wraz z takimi elementami posiłku, które lubi. Pozwoli mu to lepiej poznać nowy składnik, a jak wiadomo - czasami potrzeba kilkunastu prób, aby został on zaakceptowany.

Jeśli coś smakuje w przedszkolu, przenieś to do domu.

To również dobry sposób na urozmaicenie domowego menu. Wiele smaków z przedszkola pozostaje z nami na zawsze jako ulubione potrawy.

Dopasuj jedzenie w domu do jedzenia w przedszkolu.

Dobrze, aby dania się nie powtarzały i się uzupełniały. Jeśli te podawane w przedszkolu są bardziej słodkie, warto, aby w domu pojawiły się takie bazujące, np. na warzywach. Jeśli wiesz, że dziś na śniadanie lub obiad w placówce pojawi się coś, czego dziecko najprawdopodobniej nie zje, zadbaj o dobre śniadanie w domu i obiad po powrocie.

Czytaj i mów o warzywach i owocach.

Jeśli masz taką możliwość, wybieraj bajki na dobranoc, które poruszają te tematy lub pokazują pożądane produkty w diecie dziecka jako ciekawe i smaczne lub posiadające niezwykłe moce.

Daj wybór.

Ale nie taki, że dziecko może poprosić o wszystko. Możesz zapytać np. czy zje marchewkę czy surówkę. Takie pytania dają dziecku poczucie wpływu i braku przymusu. Oczywiście nie zawsze uda się osiągnąć sukces, ale to znacznie rozładowuje napięcie przy jedzeniu. Przymus zawsze działa na niekorzyść.

Pamiętaj o przerwach między posiłkami.

Ta zasada sprawdza się niezależnie od wieku. Jeśli wkrótce ma być podany obiad, lody, przekąski, chrupki nie są najlepszym pomysłem 30 minut wcześniej. Jeśli dziecko jest głodne, zadbaj, by w kuchni lub pokoju miało do podjadania surowe warzywa i owoce, np. kawałki marchewki, kalarepki, maliny. Im wcześniej pojawiają się one jako przekąska, tym chętniej dzieci wybierają je zamiast słodyczy.

Jeśli dziecko nie lubi, kiedy poszczególne elementy posiłku się „dotykają”, podaj jedzenie oddzielone od siebie lub na osobnym talerzyku.

Tak, jest to kłopotliwe, ale może zdziałać cuda. Awantura o ziemniaki, które dotykają mięska, jest znana wielu rodzicom.

Podając coś nowego nie mów, że to coś nowego.

Nie zawsze jest to konieczne i możliwe, że dziecko spróbuje produktu bez zastanowienia. Jeśli zapyta, oczywiście powiedz, co ma na talerzu. Dobrze, aby widziało, że inni członkowie rodziny jedzą ten składnik i to z apetytem.

Jeśli z jakiś przyczyn niepokoi Cię, że Twoje dziecko może być zagrożone niedoborami lub niedożywieniem, skonsultuj się z pediatrą, który przy pomocy siatek centylowych sprawdzi, czy maluszek rozwija się prawidłowo i w razie potrzeby zaleci dodatkowe wsparcie żywieniowe.