Kiedy spojrzymy na etykietę żywności medycznej bywa, że zastanawiamy się, dlaczego jej skład jest tak
długi, a nazwy niektórych składników tak skomplikowane.
Po pierwsze, żywność medyczna bardzo często jest kompletna pod względem odżywczym. To powoduje,
że lista
składników jest długa, ponieważ taki preparat odżywczy musi zawierać w sobie wszystkie substancje
odżywcze potrzebne nam do życia i to w odpowiednich proporcjach. Konieczne jest zatem dodanie źródeł
białka, węglowodanów i tłuszczu. Do tego dochodzi cały szereg witamin i składników mineralnych. Warto
pamiętać, że skład zwykłego jajka, które jest bliskie kompletności pod względem odżywczym rozpisany w
podziale na poszczególne składniki również nie byłby najkrótszy.
Po drugie, skład żywności medycznej wydaje się skomplikowany ze względu na używane w nim
nazewnictwo.
Składniki mineralne, jak magnez czy potas kryją się pod takimi określeniami jak tlenek magnezu czy
cytrynian potasu. Nie można zapisać ich prościej, ponieważ, zgodnie z wymogami przepisów prawa,
producent zobowiązany jest do podania form chemicznych tych składników. Nazwy niektórych witamin,
zwłaszcza z grupy B też mogą wydawać się obce, jak np. ryboflawina czy tiamina. Na szczęście, w tym
przypadku nie jest konieczne podawanie ich dokładnych nazw, bo wtedy skład byłby jeszcze
dłuższy.
Na koniec, żywność medyczna musi zawierać składniki, które umożliwią połączenie wszystkich elementów,
a
także zachowanie odpowiedniej struktury czy smaku, tak aby produkt był apetyczny i nadawał się do
spożycia. Z pozoru może się to wydawać niepotrzebne, ale trudno wyobrazić sobie picie 2-3 razy
dziennie
produktu, który nie ma smaku, zapachu lub smakuje i pachnie bardzo źle. Doskonale wiemy, jak na co dzień
ważna jest dla nas apetyczność żywności. Nie inaczej jest w przypadku tej medycznej.
